Het was in diezelfde maand van datzelfde jaar dat in Adinkerke bij het Vlaamse badplaatsje De Panne Plopsaland de deuren opende. Zes jaar later: in de Efteling staat inmiddels zo'n combinatie van darkride, achtbaan en wildwaterbaan (maar niet van Mack) waarvan de bouw, met een dodelijk bouwongeval, een klunzende jonge baanbouwer, veel intern gekibbel, te laat geleverde sloepen en een gestallde boot, momenteel themaparkminnend Europa in de ban houdt. In Plopsaland ging afgelopen zaterdag het nieuwe Piet Piraat-parkdeel open en afgelopen maandag konden bezoekers voor het eerst in één van de twee nieuwe Plopsaland-aanwinsten van dit seizoen: de Piet Piraat Supersplash, een combinatie van darkride, achtbaan en wildwaterbaan. Van Mack.

Net zoals bij de Draak twee jaar geleden, kiest Plopsaland ervoor om de attractie open te gooien, ook al is die verre van af. Het station is nog niet veel meer dan wat grijzen muren, de vuurtoren van waaruit de boten vertrekken moet nog dicht worden gemaakt en gethematiseerd worden met mist- en geluidseffecten en ook de winkel bij de uitgang en de wachtrij zijn verre van af, maar bezoekers kunnen wel al gewoon in de attractie. Ik ben er zelf niet uit waar mijn voorkeur naar uitgaat: wachten met het openen van je attractie tot die helemaal op punt staat, ook thematisch, of: een perfect werkende attractie die bezoekersklaar is toch dichthouden omdat bepaalde decoratie en thematisatie nog niet af is. Ik was in elk geval blij dat Plopsaland ervoor gekozen heeft om de attractie open te houden, hoewel overal wel duidelijk staat aangegeven (inclusief op de plattegronden die je bij de ingang krijgt) dat de attractie pas in de loop van mei klaar zal zijn. Ik denk dan ook dat de bezoekers dit erg positief onthalen: Plopsaland maakt duidelijk dat de attractie nog lang niet af is, maar trakteert bezoekers alvast op een "sneak-preview".

Overigens presenteert Plopsaland nog een tweede nieuwe attractie dit jaar, de SpringFlyer, een 70 meter hoge zweefmolen die op de plaats komt van het reuzenrad. De funderingen zijn er al, maar van de zweefmolen zelf is nog geen spoor te bekennen. Om dat gemis op te vangen, heeft Plopsaland tot die tijd een tijdelijke attractie in het park gezet: een slingshot, zo'n bal aan elastieken, die je wel 's op kermissen ziet, die je 60 meter de lucht in katapulteert. Ik had zoiets nog nooit eerder gedaan, omdat voor zo'n attractie op de kermis vaak 10-15 euro betaald moet worden, maar nu je er gratis zoveel inkon als je maar wil, was het natuurlijk de moeite om 't ding eens uit te proberen. Bovendien is zo'n slingshot-attractie natuurlijk veel te spectaculair voor het gemiddelde doelpubliek van Plopsaland, waardoor het wachten niet lang duurde. Het is een leuk ding, hoewel het er vele malen spectaculairder uitziet dan het in feite is. Ik vond de lancering eigenlijk best langzaam gaan; het knappe aan de slingshot is dat je echt het gevoel hebt vrij rond te buitelen door de lucht en de "rit" dus bijzonder zacht is. Ben blij dat ik deze 's heb kunnen doen, want voor een rit van amper 20 seconden tel ik geen 10 euro neer op de kermis.

Maar terug naar de SuperSplash. Vorig jaar werd het oude Meli-Sprookjesbos gesloten en volledig met de grond gelijkgemaakt (althans: de gebouwen alleen natuurlijk, het bos zelf bleef gelukkig gewoon behouden). Alleen het stadje van Hameln (waar je met de trein doorheen rijdt) bleef nog overeind, voor de rest werden alle paddenstoelen, huisjes, kasteeltjes en paleizen weggehaald. Aan de noordzijde van het Sprookjesbos (op de plaats waar vroeger het huisje van Hans en Grietje en de molen van de Gelaarsde kat stond) zijn nu de gebouwen van de Supersplash gebouwd: een entreegebouw met outdoor-wachtrij, de vuurtoren van waaruit de boten naar beneden duiken, het station en een winkel vol Piet Piraatspulletjes bij de uitgang van de attractie. De baan zelf is gebouwd in en over de pedalovijver en de attracties die er omheen lagen zijn verplaatst en/of geherthematiseerd naar Piet Piraat-thema. Zo is het schommelschip nu verplaatst tot vlak bij het Supersplash-parcours, zodat je nu onder het schommelende schip doorvaart in het Supersplash-bootje. De hangbrug is ook verplaatst tot vlak boven de Splashzone van de bootjes; van de koggenmolen en de piratengrill zijn alle Samson-en-Gert-decoraties afgehaald en vervangen door Piet-Piraat-personages. Er wordt duidelijk gewerkt aan beter afgebakende zones in het park, en nadat Samson-en-Gert twee jaar geleden een erg fraai eigen parkdeel kregen bij de Draak, is eigenlijk alleen Kabouter Plop zelf nog een beetje een ratjetoe-figuur die zo'n beetje over het hele park verspreid wel ergens een attractie heeft staan.

De Supersplash is een enorme attractie; de enorme Mack-tracks zijn een stuk groter dan de Vekoma-achtige sporen van De Vliegende Hollander. De boten zijn vrij mooi gemaakt; misschien wat te plastiekerig, en het lantaarntje voorin is een beetje te kermisachtig afgewerkt, maar ze zitten comfortabel. Het zijn grote zestienpersoonsboten met aparte schootbeugels voor iedere inzittende. Na het instappen vaar je langzaam de grote vuurtoren in. De vuurtoren is eigenlijk een verticale lift, waarin de bootjes via een ingenieus draaiend liftsysteem omhoog worden getilt. De bedoeling is, zoals ik al eerder schreef, dat dit gepaard zal gaan met geluid- en misteffecten, maar voorlopig is het gewoon een liftsyteem binnenin een toren. Vanop 25 meter hoogte krijg je even een mooi uitzicht over de hele piratenzone, waarna je bootje heel langzaam naar voren wordt geduwd en aan 70 km/u naar omlaag duikt. Het achtbaanspoor brengt je eerst in een kleine inham onder het waterniveau, vervolgens over een kleine heuvel onder de hangbrug (een leuk airtimemoment) om je vervolgens in het water te storten. De watersplash is imposant en erg hoog, en - zoals ik zelf kan getuigen - bijzonder natmakend, vooral aan de zijkanten van de bootjes. Ik geloof niet dat de attractie is uitgerust met een systeem als De Vliegende Hollander, waardoor op koude dagen de splash bijgesteld kan worden, maar op warme dagen wordt deze attractie ongetwijfeld enorm populair.

Bij die populariteit stel ik me ook gelijk een aantal vragen: de maximumcapaciteit van de attracties is slechts 800 bezoekers per uur. Door te kiezen voor een verticale lift die steeds weer omhoog en daarna weer omlaag moet om het volgende bootje te halen, kan slechts 1 boot tegelijk in het indoorgedeelte van de attractie zijn (in tegenstelling tot de Efteling waar het de bedoeling is dat tot vier boten tegelijk in de indoorscenes van de attractie zullen varen). Het parcours is vrij lang, waardoor volgens mij heel wat boten ingezet hadden kunnen worden, maar door de verticale lift is dat niet mogelijk.

Hoe goed is deze attractie? Bwa, ik vond 'm wel aardig. Voor alle duidelijkheid: eigenlijk is deze attractie niet veel meer dan een spillwater zoals de Niagara in Bellewaerde, want het korte coastergedeelte is eigenlijk niet veel meer dan één heuveltje. Maar de Niagara van Bellewaerde is stijler, sneller, natter en veel spectaculairder. Bovendien is alles in Bellewaerde net iets indrukwekkender aangekleed. Grootste probleem dat ik met de Supersplash had, was het gedeelte na de drop: dan duurt het zeker nog een minuut of drie voor je terug in het station bent. Ergens zit dit "fout". Een attractie moet langzaam opbouwen naar een hoogtepunt en eindigen op een climax. De splash had het einde van de attractie moeten zijn, niet het begin. Bovendien wil je, als je kleren doorweekt zijn van zo'n splash, eigenlijk zo snel mogelijk op het droge, en niet nog 's drie minuten over een tochtige open vijver dobberen. Ik kan natuurlijk nog geen definitief oordeel vellen, de attractie is nog lang niet af. Als de thematisering eenmaal op z'n plaats zit, verandert dit misschien een en ander.

Plopsaland krijgt er dan wel twee attracties bij dit jaar, er zijn ook een aantal zaken verdwenen. Zo is het Peter Pan-treintje bij de voorplein weg; op zich niet zo spectaculair, maar het was wel een van de laatste erfenissen van Meli die nog in het park aanwezig waren. Behalve de sprookjes in het Sprookjesbos, is ook het niet onaardige Old-Timers-parcours dat in het bos lag op de schop gegaan. Ook het reuzenrad is verdwenen (om plaats te maken voor de SpringFlyer) en in de oude Melituinen zijn nagenoeg alle dieren weggehaald. Als je nu door de lege tuinen wandelt, is het moeilijk je voor te stellen dat dit in tijden van Meli ooit een volwaardige dierentuin met apen, olifanten, herten, everzwijnen, etc. was. Alle bijzondere vogelsoorten zijn vorig jaar weggehaald (flamingo's, pelikanen, etc) en de grote volière waarin je kunt wandelen is afgesloten en permanent van de plattegrond afgehaald. De "tuinen" van Plopsaland zijn nu een heel vreemd, erg leeg gebied met wat leegstaande gebouwen, vijvertjes, gras- en bloemperkjes, maar voor de rest ademt het vooral een sfeer van desolaatheid uit. Naar verluidt zijn er plannen om hier een kustversie te bouwen van Plopsa Indoor. Het zou jammer zijn dat deze plek vol Meliherinneringen zou verdwijnen, maar aan de andere kant is er nu zo weinig te beleven dat het een stilzwijgend anachronisme is tussen de bontgekleurde, uitbundig en luidruchtig gethematiseerde andere delen van het park.

Het verdwijnen van het Sprookjesbos heeft ook zijn invloed op het park gehad: het Sprookjesbos lag precies in het midden van het park en zorgde ervoor dat Plopsaland (en vroeger ook Meli) eigenlijk een grote cirkel was; de enige manier om van het ene deel naar het andere deel te wandelen, was steeds weer in een grote boog om dat Sprookjesbos heen. Nu het Sprookjesbos er niet meer is, heeft Plopsaland een pad gemaakt (twee eigenlijk) van achter de Supersplash, door het bos, naar het voorplein. Hoezeer ik het Sprookjesbos mis, dit nieuwe pad heeft de ontsluiting van het park aanzienlijk vergemakkelijkt en maakt je bezoek een heel stuk flexibeler. Het nieuwe pad staat niet echt duidelijk aangegeven op de plattegrond, zodat het momenteel meer een sluippad lijkt waarmee je erg snel van de ene kant naar het park naar de andere kunt komen, want het was er altijd ontzettend rustig.

Het Bos van Plop vind ik een van de betere darkrides van de Lage Landen (de Eftelingdarkrides even totaal buiten beschouwing latend), hoewel ik het gevoel had dat een boel bewegende dingetjes het niet deden. Heel wat kabouters bewogen niet (meer?) en hoewel er altijd al een boel niet-bewegende "animatronics" in de attractie stonden ("animatronics" is een wat zwaar woord voor een popje met 1 beweging) was het me nooit opgevallen dat het er zoveel waren. En bij een aantal andere popjes was, aan de scharnieren van handen of hoofden te zien, toch duidelijk dat ze op de een of andere manier moesten bewegen. Tijd om deze attractie toch 's onder handen te nemen, lijkt me. Dat geldt overigens ook voor het gebouw, waarvan het zwaar verroeste dak het decor vormt voor zowat de hele Big & Betsy-zone en waarvan de el cheapo-voorkant een doorn in het oog is. Het blijft bizar dat ze zoveel geld stoppen in thema bij attracties als De Draak of de nieuwe Supersplash, maar hun topattractie onderdak in een oude, gecorrodeerde loods geven en zich geen greintje inspanning getroosten die op zijn minst aan het oog te onttrekken.

De Rollerskater heeft een nieuw decorelement gekregen in de vorm van een reuzewasmachine. Het grote betonnen geval is erg lelijk afgewerkt en is eigenlijk niet meer dan een enorme reclamezuil voor Whirlpool, die sinds dit jaar een van de partners in kwaliteit van Plopsaland is geworden. Dit is bij mijn weten de eerste keer dat een reclamepartner zijn producten (zij het in oversized-version) in een attractie weet te krijgen.

Al bij al was het een leuk dagje - ik weet niet of ik er 23 euro voor over zou hebben - uiteindelijk is dat evenveel als een dagje Efteling in voorverkoop. Ik hoefde gelukkig niet voor m'n entree te betalen, maar zoveel geld neertellen voor "maar Plopsaland" zou ik niet snel. Er staan een aantal fijne attracties en de doelgroep van het park zorgt dat het park in een aangenamere, rustiger sfeer baadt dan, zeg maar, Walibi, maar in vergelijking met andere themaparken is het nog altijd wat te duur voor wat het maar biedt en voor een pretparkliefhebber zonder kinderen, is het aanbod te beperkt. De bewonderenswaardig houdbare Studio 100-figuurtjes zijn natuurlijk dé grote publiekslokkers, die eigenlijk slechts in de vorm van hier en daar een beeld van kunststof, wat rondlopende characters en wat geschilderde panelen achter enkele attracties aanwezig zijn. Voor wie niet opgegroeid is met die figuurtjes, biedt het Ploppark enkele mooie en knap gethematiseerde attracties, maar ook heel wat verouderde en niet zo bijster interessante delen, en, jammergenoeg, ook steeds minder herinneringen aan het sympathieke bijenparkje dat het ooit was.

Erwin Taets